ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Αδιαπέραστος τοίχος η καρδιά σου
από τις βουβές ικεσίες
των δακρυσμένων ματιών μου.
Κρυστάλλινες σταγόνες κυλούν
και χαρακώνουν το πρόσωπο
μα εσύ απαθής μένεις.

Αραχνούφαντα τα πέπλα της λήθης.
Η θύμηση στ'ανεμπόδιστα μονοπάτια
του μυαλού περιδιαβαίνει,
στα χρόνια της νιότης μας ,
στα πρώτα σκιρτήματα,
του έρωτα τα κρυφά ανταμώματα.

Τότε που γινόσουν όλος μια αγκαλιά
και η κλεψύδρα του χρόνου
ερμητικά έκλεινε.

Τότε που λάβα έρρεε στο κορμί
και γινόσουν νάμα πηγής δροσερό
να τη σβύσεις
ακολουθώντας τα ηδονικά μονοπάτια της

Τότε που με περίσσεια προσοχή
μάζευες τα δάκρυα,
διαμάντια π' άστραφταν
στην κόχη των ματιών μου,
στις μικρές μπόρες
που της ζήλειας τα καμώματα
με οδηγούσαν.

Μα τώρα
απαραβίαστα παραθυρόφυλλα
η καρδιά σου.
Αρνούνται πεισματικά
μια χαραμάδα ν 'ανοίξουν
αχτίνα λαμπρή να φωτίσει το άδικο
που η δική σου ζήλεια σκορπά.


ΡΕΝΑ ΓΑΛΑΝΗ