ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

· Μαυροφορεμένες σκέψεις
θρηνούν χαμένες ζωές
στο πέρασμα της νύχτας.
Κλείνω τα ματόκλαδα,
προσπαθώ να ονειρευτώ
ένα αύριο λουσμένο στο φως,
μ’ απροσπέραστο μοιάζει
να είναι το μέλλον.
Η πόλη αυτή, φαρμάκι σκορπά.

 Κλείνω τα ματόκλαδα,
στη σκέψη μου φέρνω
τον αχό της φωνής σου
συντροφιά μου να γίνει
τα μοναχικά μου βράδια,
τη τρυφερή καληνύχτα σου
που χαϊδεύει τ’ αυτιά μου,
την γαλήνια ανάσα σου
που ψιθυρίζει νανούρισμα
και ταξίδι με πάει
στου Μορφέα την ήρεμη
και ζεστή αγκαλιά.

 Έχω δικαίωμα να νιώθω γυναίκα
 ν’ αγκαλιάζω με πάθος
 να μιλώ φωναχτά.
 Έχω δικαίωμα στο όνειρο ακόμα ,
 στο χρώμα ,στη γεύση,
 στο φιλί ,στη χαρά.
 Έχω δικαίωμα και εγώ στην αγάπη,
 στο κάψιμο του έρωτα
 που η πληγή του πονά,
 στο γλυκό πεταλούδισμα
 που στο στήθος χτυπάει,
 στη γλυκιά ανατριχίλα
 που ο έρωτας απλόχερα
 στα κορμιά μας σκορπά.

 Έχω δικαίωμα καθώς θα χαράζει
 να κοιτώ τη μορφή σου
 ν’ ανασαίνω πνοή απ’ την πνοή σου
 και ν’ ακούω τη φωνή σου
 να μιλάει τρυφερά.
 Έχω δικαίωμα
 όταν φτάνει το γλυκό δειλινό
 και ο ήλιος πορφύρα φορά
 να πιαστώ απ’ το χέρι σου
 και να πάμε ταξίδι
 στης ψυχής τη χαρά.

 ΡΕΝΑ ΓΑΛΑΝΗ ΜΕΤΑΞΑΚΗ