ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Ό,τι πονάει πιο πολύ

είναι που ξέρω

πόσο μια άλλη

θα ‘θελες να ‘μαι.

Συγχώρα με που δεν μπορώ

να διαχειριστώ

έναν έρωτα που με υπερβαίνει…

ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ.......Ο ΦΑΡΟΣ ...

Ο ΦΑΡΟΣ

Άσε με να σου εξομολογηθώ κάτι

και άκου το με προσοχή

γιατί θα το πω χαμηλόφωνα.

Φοβάμαι τα λιμάνια

γιατί ταξιδεύουν συνέχεια.

Τα κυνηγάμε τα λιμάνια.

Κατάλαβες;

Αυτό που αγαπώ είναι οι φάροι!!

Αυτοί που φωτίζουν το ταξίδι.

Στη μεγάλη φουρτούνα που συνάντησα

κατα τη διάρκεια του ταξιδιού της ζωής μου

ένας φάρος με κράτησε ζωντανή.

Ένας φάρος μου έδειξε τα βράχια και τις ξέρες.

Κάποιος θαλασσοδαρμένος φάρος.

Ακου και τη στερνή μου επιθυμία ...

Οι γαλαζοπράσινες ριπές του

θέλω να φωτίζουν το υπόλοιπο ταξίδι μου.

Τα απάνεμα λιμάνια κρύβουν και μυστικά.

Οι φάροι ελπίζω ...όχι...

ΡΕΝΑ ΓΑΛΑΝΗ-ΜΕΤΑΞΑΚΗ

ΟΜΟΡΦΟ ΑΠΟΒΡΑΔΟ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ!!

Μαζεύει τους κάβους το πλοίο.

Η μπουκαπόρτα σηκώνεται,

τα φώτα όλα αναμμένα

και από τα μεγάφωνα

η μελωδική φωνή της κοπέλας

αναγγέλλει την αναχώρηση .

Άστρο στο μαύρο βελούδο τ' ουρανού

η καρδιά μου , τρεμοσβήνει

στη θωριά του πλοίου που σαλπάρει,

παίρνοντας μαζί του το όνειρο .

Κόσμος πολύς στην αποβάθρα

με το βλέμμα καρφωμένο στο πλοίo.

Προσπαθεί να δει για μια ακόμα φορά

το δικό του άνθρωπο,

να χαράξει στη μνήμη του

την αγαπημένη μορφή,

να σηκώσει το χέρι

σ' ένα βουβό αποχαιρετισμό

και το μυαλό να πετάει

σαν αποδημητικό πουλί στο χτες.

Με βήμα αργό

κάνω στροφή και απομακρύνομαι.

Δεν θα κλάψω !!

Όχι δεν θα κλάψω.

Το όνειρο θα συνεχίσει να υπάρχει.

Έχει γλύκα η προσμονή του γυρισμού

κι εγώ θα περιμένω να τη γευτώ!!!

Άλλωστε σημασία δεν έχει που είναι το κορμί

αλλά που η ψυχή κατοικεί.

Ώρα είναι να γυρίσω σπίτι.

Πάλι μέσα θα κλειστώ.

Να ψηλαφίζω το κόσμο

από τις γρίλιες.

Αχνοί θα γίνουν πάλι

οι ήχοι ,οι φωνές...

μόνη συντροφιά η προσμονή

και το κουδούνισμα του τηλεφώνου!!!!

ΡΕΝΑ ΓΑΛΑΝΗ ΜΕΤΑΞΑΚ

ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΜΕΡΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !!!

ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΙΣΑΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Άγγελος είσαι αγάπη μου !!

Άσε με να κοιμηθώ μαζί σου,

να τυλιχτώ στη φτερούγινη αγκαλιά σου !!

Μαδώντας κίτρινες μαργαρίτες να σ' ερωτευτώ

πιο κόκκινες να γίνουν οι παπαρούνες

απ' της αγάπης μου το δόσιμο !!

Όμορφος που 'σαι αγάπη μου !!!

Άσε με να πιώ τη γλύκα σου !

Όλος να 'σαι δικός μου

κι ολόγλυκια η χαρά

όταν θα σου παραδίνομαι στις πλαγίες

με μάρτυρες τ' άγουρα στάχυα.

Όμορφος που 'σαι αγάπη μου !!!

'Ασε με να πνιγώ στη λίμνη

των γαλαζοπράσινων ματιών σου

και να μεθύσω απ' το ποτό

του άγριου οργασμού σου ευτυχισμένη.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ !!

ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΑΣ!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ!!!

ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΜΟΝΟ .

Μια λέξη μόνο μπορεί
να κλείσει το σύμπαν μέσα της.
Μια λέξη μόνο δίνει ζωή
και στ’ άψυχα ακόμα.
Μια λέξη μόνο βάζει φτερά
στα παροπλισμένα όνειρα.
Μια λέξη μόνο ανασταίνει τις ελπίδες
που αργοπεθαίνουν στο ηλιοβασίλεμα.
Μια λέξη μόνο δημιουργεί οάσεις
στην παγωμένη έρημο.
Μια λέξη μόνο γεμίζει
τις καρδιές μ’ αισθήματα.
Μια λέξη μόνο. ΜΑΝΑΑΓΑΠΗ.

ΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΣΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΓΑΠΗ

ΑΓΑΠΗ

Σαν τι θαρρείς πως είναι η ζωή και λες
“εγώ θα την κερδίσω”!
Μα ποιο είναι το κέρδος να μας πεις
μήτε που ξέρεις
Αν ήξερες θα το΄βρισκες
...χωρίς θυσίες…

Ενα χαμόγελο και ένα χάδι είν΄ η ζωή.

Η πρωϊνή καλημέρα του γείτονα
είναι η ζωή.
Το γκάστρωμα της γυναίκας
και το παιδί που θα γεννηθεί,
αυτό είναι η ζωή.

Το πρώτο του χαμόγελο,
η πρώτη του λεξούλα,
το πρώτο του δοντάκι.

Να αυτό,
σαν τι άλλο θαρρείς πως είναι η ζωή
και ψάχνεις απεγνωσμένα
ξοδεύοντας την ίδια τη ζωή,
για τη ζωή.
Το τσούγκρισμα δυο ποτηριών
με χέρια που δεν τρέμουνε
και που ο ήχος που αφήνουν τα ποτήρια
δεν δημιουργείται για να κρύψει
υστεροβουλίες.
Ενας περίπατος χέρι χέρι
με το αγαπημένο σου πρόσωπο,

το ηλιοβασίλεμα, ναι το ηλιοβασίλεμα,

γιατί χωρίς αυτό
πώς θα περιμέναμε να δούμε
μια καινούργια ανατολή.

Το χάδι της μάνας είναι ζωή.
Το γύρισμα του γιου από το στρατό,
από το πανεπιστήμιο,
το γύρισμα του γιου από το χωράφι
είναι ζωή.

Το μεγάλωμα των βυζιών της κόρης σου
που γίνεται γυναίκα.
Καμάρωσέ την,
δικό σου έργο είναι.
Τι άλλο θέλεις,
τι άλλο νομίζεις πως είναι η ζωή
και όλο ψάχνεις απεγνωσμένα.
Το χάδι της γυναίκας σου,
όταν το βράδυ πλαγιάζουν τα παιδιά
κάτω από το φρεσκοπλυμένο
και πεντακάθαρο σεντόνι,
δεν κοστολογείται.
Δεν πουλιέται,
άρα δεν αγοράζεται.

Μόνο καταχτιέται,
μόνο κερδίζεται.

Τόσο απλή είναι η ζωή.
Κι εσύ πελαγοδρομείς
και τη χάνεις,
αντικαθιστώντας τα όμορφα χαμόγελά της
με αναστεναγμούς.
Κοιτάζεις έναν απέραντο και όμορφο κάμπο
κι αντί να τρέξεις να τον χαρείς,
εσύ σκέφτεσαι πώς να τον κατακτήσεις,
πώς να τον κάνεις δικό σου.
Αφού και μόνο ο κήπος του σπιτιού σου
σε φτάνει! Αφού στο τέλος
μήτε κι αυτόν θα πάρεις
και το ξέρεις.
Το ξέρεις πως σου ανήκει γη
ίση με το ανάστημά σου,
και μάλιστα για λίγο.
Τόσο όσο το χώμα αυτής της γης,
που εσύ ήθελες να κατακτήσεις,
θα σε αφομοιώσει.

Δημήτρη Θ. Αδαμόπουλου

Σ'ΑΓΑΠΩ

Σ'αγαπώ γιατί κατοίκησες στην ψυχή μου
Σ'αγαπώ γιατί ο ψίθυρος σου αγκάλιασε την καρδιά μου.

Σ'αγαπώ γιατί η φωνή σου νανούριζε το φόβο μου.
Σ'αγαπώ γιατί από το στόμα σου έμαθα αλήθειες.

Σ'αγαπώ γιατί έκανες το σώμα σου φωλιά για να κουρνιάσω.
Σ'αγαπώ γιατί έκανες τα χέρια σου φτερούγιες για να πετάξω.
Σ'αγαπώ γιατι το κορμί σου ζέστανε το δικό μου.
Σ'αγαπώ γιατί έγινες ο βράχος που πάνω του ακούμπαγα.

Σ'αγαπώ γιατί ήσουν το λιμάνι μου.
Σ'αγαπώ γιατί μέσα από τα μάτια σου είδα αλλιώς το κόσμο.
Σ'αγαπώ γιατί μ' έμαθες να προσφέρω χωρίς να ζητώ.
Σ'αγαπώ γιατί μ'έμαθες να παλεύω για οτι αγαπώ.

Σ'αγαπώ για τα όνειρα που μου έκανες πραγματικότητα
Σ'αγαπώ γιατί μ'αγάπησες και το ένιωσα.
Σ'αγαπώ γιατί σε λάτρεψα και το εκτίμησες..
Σ'αγαπώ και θα σε αγαπώ ως το τέλος.

ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ

Περνούν οι έρωτες.

Χαρακιές βαθιές αφήνουν

στο διάβα τους

και τεμαχίζουν τη καρδιά

σε μικρά κομματάκια.

Κάθε κομμάτι της,

τη δική του ιστορία λέει.

Άλλες νοσταλγικά,

μας πονούν γλυκά,

άλλες μας κάνουν

να σφαδάζουμε

από πόνο σκληρό

και ανελέητο.

Όλες όμως σημάδια,

ανεξίτηλα στο χρόνο αφήνουν

και σκουριά...

πολλή σκουριά...

που κατατρώει και αποδυναμώνει

το μυαλό,τη καρδιά,

το κορμί ,τη ψυχή

και αλλοιώνει το κλειδί

που ξεκλειδώνει

τη πόρτα του Παραδεισου,

στο κήπο της ευτυχίας।

ΡΕΝΑ ΓΑΛΑΝΗ

ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Οι λέξεις παίζουν κρυφτό με την έμπνευση,

πίσω απ την μαύρη κουρτίνα,ασάλευτες μένουν.

Το μυαλό στριφογυρίζει στο κενό,άεργα.

Τα βήματα στο μακρόστενο δωμάτιο

δεν βοηθούν στο ξελόγιασμα τους,

ούτε η μουσική ποικιλία,

απ τον Μότσαρτ μέχρι τον Βάμβακαρη και τον Στέλλιο.

Μα κατι θα συμβεί,το πιστεύω

και οι λέξεις θα ξελογιαστούν.

Πέρασαν μερικές ώρες, αιώνες φάνταζαν.

Κάπου εκεί στη μέση της νύχτας,

ήρθε το γλυκό ξελόγιασμα,

γλυκό,έντονο,απαλό,βίαιο,

το προκάλεσαν,η βροχή,οι αστραπές,οι βροντές,

το καθένα με τον τρόπο του

τις δικές του λέξεις εξεσήκωνε.

Ξεπηδούν απ την κρυψώνα

πιασμένες χέρι-χέρι, χορεύουν τρελά,

κάνοντας χίλιες,μύριες κόλπαδορικες φιγούρες,

πρίν πέσουν στο πηγάδι της έμπνευσης,

αναγκάζοντας το μυαλό γεμάτο να γυρίζει.

Σύμμαχος έγινε και ο ουρανός,

άνοιξε το λέξικό του κι έριχνε ανάκατα

κάθε λογής λέξεις,

μελαγχολικές,χαρουμενές,ρομαντικές,ερωτικές.

Γέμισε το μακροστενό δωματιό,

πλημμύρισαν και οι δρόμοι.

Βγήκαν έξω οι ποιητές, τσαλαβουτώντας στα λεξόνερα, τις αρπάζουν με λαιμαργία,

καθώς αλαφροσάλευαν ναζιάρικα και ηδονικά.

Οι αράδες του χαρτιού γέμισαν

απο ξελογιάστρες λέξεις.

Οι ποιητές αγαπούν τις λέξεις,

τις ομορφοστολίζουν,τις κάνουν κέντημα

και τις σκορπούν στον άνεμο

να κοινωνήσουνε οι άνθρωποι.

Μα κι οι μουσικοί,

δεν πήγαν παραπίσω,

ξεχύθηκαν κι αυτοί

και κάθε λογής λέξη

μελωδικά την έπλεξαν।

ΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΣΓΙΑΝΝΗΣ.

ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΑΣ

...και η θάλασσα είναι απέραντη, τα πουλιά μυριάδες, οι ψυχές όσες και οι συνδυασμοί που μπορούν να γεννήσουν οι ήχοι και τα λόγια, όταν ο έρωτας και το όνειρο συμβασιλεύουν....

( Τα Ρω του έρωτα) ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

ΟΜΟΡΦΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

Αλλη μια Κυριακάτικη μέρα ξεκινά.
Μυρωδιές αναβλύζουν
Όμορφη μέρα!!!!!
Άρκετά μεγαλωμένη.
Η νύχτα δεν προλαβαίνει
όνειρα να πλέξει....
Μεθυσμένα τα πέταλα της ανεμώνης
μετρούν νωχελικά το χρόνο...
και απλόχερα προσφέρουν
ομορφιά και χρώματα.....

Μαζεμένα στο Κυριακάτικο πρωινό, για σας με όλη μου την αγάπη !!!
ΟΜΟΡΦΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΙ ΑΡΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.

Ραντεβού στο νέο στέκι

Αγαπημένες μου φίλες...Σήμερα ενεργοποίησα ένα παλιό μπλόκ που είχα και εδώ θα γίνει το κοριτσίστικο στέκι μας।Έχω πολλά πράγματα να σας δείξω μα και να μάθω από σας।θα χαρώ να με επισκευθήτε και σε αυτο το σπιτάκι μου που υπόσχομαι να είναι πολύ φιλόξενο και γεμάτο εκπλήξεις...φιλιά πολλά σε όλες !!!

Λάδι σε καμβά
50*70

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΡΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΗ: ΓΕΡΑΜΑΤΑ

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΡΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΗ: ΓΕΡΑΜΑΤΑ

ΤΑΞΙΔΙ ΖΩΗΣ

Από νωρίς πορεία χάραξα
στο χάρτη της ζωής
για ταξίδι μακρινό.
Έμπειρος ο καπετάνιος,
η αγάπη, τα όνειρα και οι ελπίδες
πλήρωμα,
πίστη, εμπιστοσύνη,
δύναμη, υπομονή, αισιοδοξία,
θάρρος, αποφασιστικότητα
οι προμήθειες .

Βαθειά τα νερά,
γερό το σκαρί,
άντεχε τα σκαμπανεβάσματα
του καιρού.

Ήσυχα έπλεε στις μπουνάτσες,
ανήμερο θεριό ,πάλευε την ένταση
του θυμωμένου βοριάπου λυσσομανούσε στις καταιγίδες.
Στη πλώρη ο καπετάνιος
σταθερά το οδηγούσε
στο λιμάνι του προορισμού.

Δύσκολη διαδρομή !
Η φροντίδα των συνταξιδιωτών
που ήρθαν στην πορεία,
η επίτευξη του στόχου,
αποσπούσαν όλη την προσοχή
μα έτσι χανόταν
η ομορφιά του ταξιδιού.
Όμως αυτό άντεχε … άντεχε !!!

Ξαφνικά ,θύελλα βρήκε το σκαρί.
Ζηλιάρα ερωμένη η θάλασσα,
ήθελε τον καπετάνιο
στην υγρή αγκαλιά της.
Μ’ αυτός λιοντάρι ,
πάλευε με τα στοιχειά.
Δεν άντεξε.
Μεσοπέλαγα
ξεκίνησε μοναχικό ταξίδι
σε άλλες θάλασσες.

Ακυβέρνητο το σκαρί ,
οι προμήθειες τέλειωσαν,
το πλήρωμα στασίασε,
εγκατέλειψε το σκάφος.
Αφέθηκε στη διάθεση
της αγριεμένης θάλασσας,
του δαιμονισμένου βοριά.

Μόνο η Αγάπη έμεινε,
πιστή συντρόφισσα,
να φροντίζει τους ταξιδιώτες,
μάχη να δίνει
με τα τεράστια χέρια
της απόγνωσης, της απελπισίας,
του θυμού, του πόνου
που απειλούσαν να το βυθίσουν .

Βούλιαζα … βούλιαζα. .
Πάλευα με τ' αγριεμένα κύματα,
τις επιθυμίες και τα πρέπει
μην έχοντας πια δυνάμεις
στην εκδικητική, αγριεμένη
μανία των στοιχειών ν' αντισταθώ.

Κι εκεί που έλεγα " Πάει χάθηκα,
Θεέ μου κάνε το θαύμα σου "
μια ριπή φωτός
χώρισε στα δύο το σκοτάδι.
Ο φάρος !!!
Η ελπίδα των ναυτικών!!!

Η Αγάπη φώναξε:
Ναυαγός στη θάλασσα....
Και να το θαύμα !!
Καπετάνιος και αυτός,
με προσοχή το σκάφος οδήγησε
σ’ απάνεμο λιμάνι.

Πάτησα ξηρά.
Είδα πόσο ωραία είναι η ζωή,
πόσο λίγο διαρκεί,
και αποφάσισα ότι θέλω να τη ζήσω!!

Από τότε ζω την κάθε μέρα
σαν να είναι η τελευταία !!!

ΡΕΝΑ ΓΑΛΑΝΗ

ΓΕΡΑΜΑΤΑ

ΓΕΡΑΜΑΤΑ

Οντε γερνά ο άνθρωπος
γερνάει το κορμί (ν)του
μα η ψυχή μικρού παιδιού
πομένει μια ζωή (ν)του. Ρ.Γ.

Δεν έχει μπλιό τη μπόρεση
ότι ποθεί να κάνει
μα ο λογισμός τα " ΘΕΛΩ " (ν)του
μες το μυαλό (ν)του βάνει.Ρ.Γ.

χρονια πολλα αγαπη μου

Ονειρεύομαι..

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ