ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ

Περνούν οι έρωτες.

Χαρακιές βαθιές αφήνουν

στο διάβα τους

και τεμαχίζουν τη καρδιά

σε μικρά κομματάκια.

Κάθε κομμάτι της,

τη δική του ιστορία λέει.

Άλλες νοσταλγικά,

μας πονούν γλυκά,

άλλες μας κάνουν

να σφαδάζουμε

από πόνο σκληρό

και ανελέητο.

Όλες όμως σημάδια,

ανεξίτηλα στο χρόνο αφήνουν

και σκουριά...

πολλή σκουριά...

που κατατρώει και αποδυναμώνει

το μυαλό,τη καρδιά,

το κορμί ,τη ψυχή

και αλλοιώνει το κλειδί

που ξεκλειδώνει

τη πόρτα του Παραδεισου,

στο κήπο της ευτυχίας।

ΡΕΝΑ ΓΑΛΑΝΗ

ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Οι λέξεις παίζουν κρυφτό με την έμπνευση,

πίσω απ την μαύρη κουρτίνα,ασάλευτες μένουν.

Το μυαλό στριφογυρίζει στο κενό,άεργα.

Τα βήματα στο μακρόστενο δωμάτιο

δεν βοηθούν στο ξελόγιασμα τους,

ούτε η μουσική ποικιλία,

απ τον Μότσαρτ μέχρι τον Βάμβακαρη και τον Στέλλιο.

Μα κατι θα συμβεί,το πιστεύω

και οι λέξεις θα ξελογιαστούν.

Πέρασαν μερικές ώρες, αιώνες φάνταζαν.

Κάπου εκεί στη μέση της νύχτας,

ήρθε το γλυκό ξελόγιασμα,

γλυκό,έντονο,απαλό,βίαιο,

το προκάλεσαν,η βροχή,οι αστραπές,οι βροντές,

το καθένα με τον τρόπο του

τις δικές του λέξεις εξεσήκωνε.

Ξεπηδούν απ την κρυψώνα

πιασμένες χέρι-χέρι, χορεύουν τρελά,

κάνοντας χίλιες,μύριες κόλπαδορικες φιγούρες,

πρίν πέσουν στο πηγάδι της έμπνευσης,

αναγκάζοντας το μυαλό γεμάτο να γυρίζει.

Σύμμαχος έγινε και ο ουρανός,

άνοιξε το λέξικό του κι έριχνε ανάκατα

κάθε λογής λέξεις,

μελαγχολικές,χαρουμενές,ρομαντικές,ερωτικές.

Γέμισε το μακροστενό δωματιό,

πλημμύρισαν και οι δρόμοι.

Βγήκαν έξω οι ποιητές, τσαλαβουτώντας στα λεξόνερα, τις αρπάζουν με λαιμαργία,

καθώς αλαφροσάλευαν ναζιάρικα και ηδονικά.

Οι αράδες του χαρτιού γέμισαν

απο ξελογιάστρες λέξεις.

Οι ποιητές αγαπούν τις λέξεις,

τις ομορφοστολίζουν,τις κάνουν κέντημα

και τις σκορπούν στον άνεμο

να κοινωνήσουνε οι άνθρωποι.

Μα κι οι μουσικοί,

δεν πήγαν παραπίσω,

ξεχύθηκαν κι αυτοί

και κάθε λογής λέξη

μελωδικά την έπλεξαν।

ΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΣΓΙΑΝΝΗΣ.

ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΑΣ

...και η θάλασσα είναι απέραντη, τα πουλιά μυριάδες, οι ψυχές όσες και οι συνδυασμοί που μπορούν να γεννήσουν οι ήχοι και τα λόγια, όταν ο έρωτας και το όνειρο συμβασιλεύουν....

( Τα Ρω του έρωτα) ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

ΟΜΟΡΦΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

Αλλη μια Κυριακάτικη μέρα ξεκινά.
Μυρωδιές αναβλύζουν
Όμορφη μέρα!!!!!
Άρκετά μεγαλωμένη.
Η νύχτα δεν προλαβαίνει
όνειρα να πλέξει....
Μεθυσμένα τα πέταλα της ανεμώνης
μετρούν νωχελικά το χρόνο...
και απλόχερα προσφέρουν
ομορφιά και χρώματα.....

Μαζεμένα στο Κυριακάτικο πρωινό, για σας με όλη μου την αγάπη !!!
ΟΜΟΡΦΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΙ ΑΡΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.

Ραντεβού στο νέο στέκι

Αγαπημένες μου φίλες...Σήμερα ενεργοποίησα ένα παλιό μπλόκ που είχα και εδώ θα γίνει το κοριτσίστικο στέκι μας।Έχω πολλά πράγματα να σας δείξω μα και να μάθω από σας।θα χαρώ να με επισκευθήτε και σε αυτο το σπιτάκι μου που υπόσχομαι να είναι πολύ φιλόξενο και γεμάτο εκπλήξεις...φιλιά πολλά σε όλες !!!

Λάδι σε καμβά
50*70

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΡΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΗ: ΓΕΡΑΜΑΤΑ

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΡΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΗ: ΓΕΡΑΜΑΤΑ

ΤΑΞΙΔΙ ΖΩΗΣ

Από νωρίς πορεία χάραξα
στο χάρτη της ζωής
για ταξίδι μακρινό.
Έμπειρος ο καπετάνιος,
η αγάπη, τα όνειρα και οι ελπίδες
πλήρωμα,
πίστη, εμπιστοσύνη,
δύναμη, υπομονή, αισιοδοξία,
θάρρος, αποφασιστικότητα
οι προμήθειες .

Βαθειά τα νερά,
γερό το σκαρί,
άντεχε τα σκαμπανεβάσματα
του καιρού.

Ήσυχα έπλεε στις μπουνάτσες,
ανήμερο θεριό ,πάλευε την ένταση
του θυμωμένου βοριάπου λυσσομανούσε στις καταιγίδες.
Στη πλώρη ο καπετάνιος
σταθερά το οδηγούσε
στο λιμάνι του προορισμού.

Δύσκολη διαδρομή !
Η φροντίδα των συνταξιδιωτών
που ήρθαν στην πορεία,
η επίτευξη του στόχου,
αποσπούσαν όλη την προσοχή
μα έτσι χανόταν
η ομορφιά του ταξιδιού.
Όμως αυτό άντεχε … άντεχε !!!

Ξαφνικά ,θύελλα βρήκε το σκαρί.
Ζηλιάρα ερωμένη η θάλασσα,
ήθελε τον καπετάνιο
στην υγρή αγκαλιά της.
Μ’ αυτός λιοντάρι ,
πάλευε με τα στοιχειά.
Δεν άντεξε.
Μεσοπέλαγα
ξεκίνησε μοναχικό ταξίδι
σε άλλες θάλασσες.

Ακυβέρνητο το σκαρί ,
οι προμήθειες τέλειωσαν,
το πλήρωμα στασίασε,
εγκατέλειψε το σκάφος.
Αφέθηκε στη διάθεση
της αγριεμένης θάλασσας,
του δαιμονισμένου βοριά.

Μόνο η Αγάπη έμεινε,
πιστή συντρόφισσα,
να φροντίζει τους ταξιδιώτες,
μάχη να δίνει
με τα τεράστια χέρια
της απόγνωσης, της απελπισίας,
του θυμού, του πόνου
που απειλούσαν να το βυθίσουν .

Βούλιαζα … βούλιαζα. .
Πάλευα με τ' αγριεμένα κύματα,
τις επιθυμίες και τα πρέπει
μην έχοντας πια δυνάμεις
στην εκδικητική, αγριεμένη
μανία των στοιχειών ν' αντισταθώ.

Κι εκεί που έλεγα " Πάει χάθηκα,
Θεέ μου κάνε το θαύμα σου "
μια ριπή φωτός
χώρισε στα δύο το σκοτάδι.
Ο φάρος !!!
Η ελπίδα των ναυτικών!!!

Η Αγάπη φώναξε:
Ναυαγός στη θάλασσα....
Και να το θαύμα !!
Καπετάνιος και αυτός,
με προσοχή το σκάφος οδήγησε
σ’ απάνεμο λιμάνι.

Πάτησα ξηρά.
Είδα πόσο ωραία είναι η ζωή,
πόσο λίγο διαρκεί,
και αποφάσισα ότι θέλω να τη ζήσω!!

Από τότε ζω την κάθε μέρα
σαν να είναι η τελευταία !!!

ΡΕΝΑ ΓΑΛΑΝΗ