ΧΩΡΙΣΜΟΣΣκοτείνιασε το βλέμμα τ'ουρανού
από μαύρους γίγαντες
που ζυγώνουν λευκά άκακα πλασματάκια
και τα σφιχταγκαλιάζουν.
Αγρια μπόρα θα ξεσπάσει.
Πολύβουο μελίσσι γύρω μας
για ταξίδι ετοιμάζεται.
Μα εμείς,μόνοι,
εκεί στη μέση του πουθενά,
αμίλητοι,σκεφτικοί.
Μόνο τα μάτια μιλούν
μα και αυτά σταματούν
θολωμένα από δάκρυα.
Δύσκολη η ώρα του χωρισμού.
Ούτε κι ο ουρανός αντέχει
το σιωπηλό αποχαιρετισμό.
Από τα βουρκωμένα μάτια του
αδιάκοπα κυλούν τώρα δάκρυα
και άλλοθι στα δικά μου δίνουν.
Πίσω από το τζάμι
του σιδερένιου θηρίου
που με παίρνει μακρυά σου,
σε κοιτώ να μακραίνεις
μόνος,εκεί στην άκρη του δρόμου,
με το βλέμμα στραμένο στο θηρίο που χάνεται
και δυό λέξεις βγαίνουν
από τα πληγιασμένα χείλη μου:
ΟΔΗΓΕ ΣΤΑΜΑΤΑ.
ΡΕΝΑ ΓΑΛΑΝΗ
